Қора-Болта шаҳрида яшовчи одам кунига 1 кг кўмир сарфланадиган тежамкор печка ихтиро қилди.
Вилорий Алексеевич Тигай икки олий маълумот соҳиби- муҳандис-конструктор ва муҳандис-қурувчи. У 1945 йилда туғилган. У Ўзбекистондаги ҳарбий заводда ишлаган. У Қораболта шаҳрига кўп йиллар олдин Тошкентдан келган. Дастлаб у бу ерда машина сотиб олишни орзу қилар эди, лекин уй сотиб олди. Кейин у оиласини бу ерга олиб келди.
2014 йилда пенсионер ўз уйига иситиш печкасини ўрнатди. Ҳар ёзда у буни яхшилади, қўшимча қисм қўшди ва иситиш ускуналарини ўрнатди.
Энди пенсионерда беш қаватли металл печкаси бор. Унинг сўзларига кўра, у 2017 йилда ўз мақсадига эришганини билган. Аниқроғи, печкасига камроқ кўмир сарфланади ва иссиқликни яхшироқ таъминлайди. Уч хонали уйдаги ҳарорат бир килограмм кўмир билан 19 даражага қадар иситилади ва кун давомида иссиқлик сақланиб туради.
Вилорий Алексеевичнинг сўзларига кўра, бу печка арзон материалдан қилинган. У бунга кўп пул сарфламаган.
«Аввал 17 челак кўмир ёқдим, кейин 15, ва ўтган қишда атиги 13 челак кўмир ёқдим. Ҳар мавсумда кўмир ва ўтин сотиб олаётганда 20 минг сўмгача маблағни тежайман.
Ҳаётимда бир воқеа содир бўлган. Бир куни фабрикада ишлаётганимда мен раҳбариятимизга ишлаб чиқаришни автоматлаштиришнинг оддий усулини таклиф қилдим. Натижада олти кишидан тўрттаси ишдан бўшатилган. Кейинчалик аёллар мени учратиб, мени ишдан бўшатишда айблашди. Аслида, менинг ихтироларим ҳеч кимга зарар қилмайди. Аксинча, бу оила бюджетини тежашга ёрдам беради ”, деди у.
Бизнинг қаҳрамонимизнинг печкасида «синов полигони» деб ёзилган. Пенсионер ёзувни фақат экспериментлар битганида ўчириб ташлашини айтди. Ихтирочи уларни келгуси қишда битиришни режалаштирмоқда.
Бундан ташқари, Вилорий Алексеевич шифтга термосга ўхшаш қурилмани ўрнатган. Бу оддий насос билан ишлайдиган шамоллатгичдир. Ушбу қурилма электр тармоғига уланганда хоналарга иссиқ ҳаво чиқарилади. Кўпинча у уйни тезда иситиш учун ишлатилади.
